آشنایی با بیمارهای طیور در فصل تابستان


شنایی با بیمارهای طیور در فصل تابستان:

1- برونشیت

2-آنفلوانزای فوق حاد طیور

برونشیت در طیور:

این بیماری احتمالا شایع ترین بیماری تنفسی طیور است، که اولین بار در آمریکا مطرح شد. شیوع بیماری 50 تا 100 درصد و مرگ و میر 0 تا 25 درصد است. عامل آن ویروسی به نام کورونا است. بیماری برونشیت از مخاط چشم و لوله­ های تنفسی شروع می­شود. دوره کمون آن 18 تا 36 ساعت می باشد. بیماری خیلی سریع از طریق تماس، و تنفس انتقال می­یابد. برخی از پرنده­ ها تا یک سال می­توانند ناقل این ویروس باشند. ویروس تا 4 هفته زنده می­ماند و به محلول­ها، گرما (56 درجه به مدت 15 دقیقه) محلول­های بازی، آنتی باکتریال­ ها حساس هستند. تهویه ضعیف و تراکم بالا از فاکتورهای اصلی ابتلا به بیماری می باشد.

علایم :  بی حالی و افسردگی، ازدحام در یک نقطه، کاهش اشتها، سرفه، نفس نفس زدن، تنگی نفس، بستر مرطوب، اسهال، تکرر ادرار

تشخیص: تشخیص تجربی این بیماری ابتدا با مشاهده علایم کلینیکی، التهاب است. اما تشخیص قطعی آن با دیدن ویروس بعد از گذشت 3 تا 5 روز از حمله ویروس HA منفی، تست آنتی بادی مثبت و سیلیواستاسیس در سیستم تنفسی می باشد.

درمان: ترکیب سدیم سالسیلات (Sodium salicylate) به مقدار 1 میلی­گرم در لیتر  پیشگیری: واکسیناسیون

برنامه واکسیناسیون پیشنهادی جهت پیشگیری در جوجه های گوشتی :

روش واکسیناسیون نوع واکسن سن
اسپری یا قطره چشمی H120 91/4 یک روزگی
قطره چشمی H120 91/4 16- 14 روزگی

آنفلوانزای فوق حاد طیور:

آنفلوانزای فوق حاد طیور یک بیماری ویروسی پرندگان می باشد. ویروسهای آنفلوانزا دارای 3 نوع تیپ C,B,A می باشند. در طیور فقط تیپ A می تواند ایجاد بیماری نماید. این تیپ علاوه بر طیور، سایر حیوانات از جمله خوک، اسب و همچنین انسان را درگیر می نماید.

مخازن بیماری:  پرندگان وحشی و آبزی می توانند بدون اینکه خود مبتلا به بیماری شوند، ویروسهای آنفلوانزای طیور را با خود جابجا  کنند. خوک به عنوان میزبان واسط ویروسهای آنفلوانزای طیور و پستانداران می باشد.

میزبانها ( پرندگان حساس به بیماری): مرغ و خروس، بوقلمون، مرغ شاخدار، پرندگان زینتی، پرندگان وحشی و شتر مرغ از پرندگان حساس به بیماری می  باشند.

علائم بیماری در طیور:

1- شروع ناگهانی تلفات با روند افزایش در گله؛

2- انتشار ناگهانی بیماری در گله؛

3- بیحالی شدید، پژمردگی و دور هم جمع شدن گله؛

4 – کاهش شدید مصرف دان؛

5- افت ناگهانی و شدید تولید تخم مرغ روزانه؛

6- علائم تنفسی حاد؛

7- سیاه شدن و خونریزی تاج، ریش و ساق پا.

نحوه انتقال بیماری:

1- تماس با پرندگان وحشی و پرندگان آبزی آلوده؛

2- تماس با طیور آلوده؛

3- از طریق کفش، لباس، خودرو، آب، دان و مدفوع و بستر آلوده؛

4- سگ و گربه به عنوان ناقلین مکانیکی؛

5- تهیه دان از منابع غیر مطمئن بخصوص کانونهای آلوده؛

6-پراکنده شدن کود مرغداری به محیط اطراف؛

7- عدم پاکسازی و ضد عفونی کامل محل نگهداری مرغ و لوازم و تجهیزات قبل از پرورش جوجه.

 راههای پیشگیری از بیماری:

1- جلوگیری از ورود پرندگان وحشی به محل نگهداری مرغ از طریق نصب توری و ترمیم خرابیهای آن؛

2- رعایت اصول بهداشتی و امنیت زیستی در مرغداری های صنعتی؛

3- ضد عفونی کامل محل پرورش مرغ و تجهیزات آن قبل از جوجه ریزی؛

4- ممانعت از ورود حیوانات دیگر به عنوان ناقلین مکانیکی به محل پرورش مرغ؛

5- اعلام هر نوع کاهش شدید مصرف دان، کاهش شدید تولید یا افزایش تلفات به نزدیکترین پست دامپزشکی.

توصیه های مهم بهداشتی:

1-خودداری از شکار و نگهداری پرندگان مهاجر و بومی آبزی؛

2- اهالی روستاها از رها نمودن مرغهای بومی و دیگر ماکیان بصورت چرای آزاد خودداری و آنها را در مکانهای سر پوشیده نگهداری نمایند چون امکان انتقال بیماری به طیور بومی از طریق تماس با پرندگان وحشی وجود دارد؛

3- صاحبان طیور بومی در صورت مشاهده تلفات در طیور، مراتب را سریعاًبه نزدیکترین پست دامپزشکی اعلام نمایند؛

4- عدم تهیه گوشت مرغ از مراکز غیر مجاز و عرضه کنندگان و کشتار کنندگان دوره گرد ؛

5- گوشت مرغ مصرفی خود را بصورت بسته بندی شده تازه یا منجمد و از مراکز مجاز تهیه نمائید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *